Zmiany w projektowaniu układów instalacji cieplnych w budownictwie mieszkaniowym w aspekcie zmniejszania się zapotrzebowania na ciepło budynków
(str. 9 nr. 1/50/2019)
|
mgr inż. Lidia Grzegorczyk dr inż. Katarzyna Ratajczak
|
DOI:10.15199/9.2019.1.2 Streszczenie Przyszłe wymagania dotyczące budynków nowej generacji muszą wypełnić postanowienia Dyrektywy Europejskiej, zgodnie z którą do 31 grudnia 2020 roku wszystkie nowe budynki powinny mieć niemal zerowe zużycie energii. W związku z tym należy również wprowadzać zmiany w projektowaniu instalacji cieplnych. Celem artykułu jest określenie zmian w projektowaniu źródeł ciepła w budynkach wielorodzinnych nowej generacji. Instalacje ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynkach mieszkalnych, wielorodzinnych, są wykonywane jako centralne. Źródłem ciepła w takich budynkach jest często węzeł cieplny zasilany z miejskiej sieci ciepłowniczej. Wyniki badań mają wskazać różnice w zapotrzebowaniu na energię do centralnego ogrzewania oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej budynków niskoenergetycznych w stosunku do budynków istniejących oraz konieczność zmian podejścia do projektowanych systemów instalacyjnych. W artykule porównano zapotrzebowanie na ciepło oraz straty ciepła do ogrzewania, wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej istniejącego budynku (według pomiarów) oraz budynków nowej generacji (przez prognozowanie zapotrzebowania na ciepło na podstawie założeń projektowych). Uzyskane wyniki pokazują, że w przypadku stosowania tradycyjnego podejścia do projektowania instalacji, straty ciepła w instalacji c.w.u. niekiedy przewyższają zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania. W związku z tym istnieje konieczność wymiany źródła lub zmiany sposobu zasilania budynku w ciepło na cele c.o. i c.w.u., szczególnie w budynkach nowej generacji o małych stratach ciepła przez przenikanie.
|